Het project TP bevindt zich in de volkse buurt van Mechelen, in het stadscentrum. Mechelen was vroeger een belangrijk religieus centrum, waardoor er vandaag nog steeds acht kerken binnen de stad aanwezig zijn. Het huisje ligt pal naast één van die kerken, een imposant gebouw dat door zijn schaal en massiviteit het pand letterlijk in de schaduw duwt. In combinatie met de ongunstige oriëntatie van het perceel maakte dit de opgave complex. Bij het ontwerp kon de kerk uiteraard niet verwijderd worden, waardoor dmvA ervoor koos om ze niet als hinderlijk element te beschouwen, maar juist als een stedelijk decor en aanvulling van het gebouw.

Een groene plek achter het huis was dus wegens lichtgebrek niet vanzelfsprekend. dmvA besloot daarom de achterbouw weg te halen, behalve een stalen ligger. De balk inspireerde hen om enkele liggers toe te voegen en daarop de serre te plaatsen. Door de serre letterlijk te laten zweven, creëerde dmvA een oplossing voor het lichtgebrek en zorgde op die manier dat de patio luchtig blijft. Als bijgevolg van het opentrekken van de kavel, ontstond er een mooi uitzicht vanuit de serre en de eerste verdieping, met de kerk als stedelijk decor.

Waar vroeger de garagepoort en de toegangspoort waren, maakte dmvA alles open tot aan de patio. Het is een overdekte buitenruimte onder het huis geworden, waar de auto kan geparkeerd worden. De ruimte is afgesloten door een poort met stalen lamellen geplaatst onder een hoek van 45 graden. Zo’n poort schenkt genoeg privacy, maar geeft toch een open, lichte indruk. Vroeger was het donker hoekje bij de poort een probleemplek in de straat, maar door de ingreep van dmvA is het een frisse hoek geworden die de straat doet heropleven.

Aangezien er door de oriëntatie minder licht binnenkomt op de gelijkvloers van het pand, plaatste dmvA de slaapkamer beneden en de woonkamer boven. Naast de patio bevindt zich een kleine leefruimte die later ook als slaapkamer kan gebruikt worden. Door het weghalen van alle binnenmuren en het creëren van open ruimtes, lijkt de woning ondanks haar kleine woonoppervlakte (80m²) groter dan ze is. Zo werd de trap telkens aan de zijkant van het pand gezet, opdat de ruimtes niet doorbroken worden. Op de tweede verdieping was er recentelijk een stukje aangebouwd. dmvA haalde dat hoekje er weer af, bracht het pand terug naar zijn oorspronkelijke vorm en bouwde daar een dakterras. De gevels van het huis zijn wit gekaleid, waardoor de littekens er blijven doorkomen en zo de geschiedenis niet helemaal wordt verdoezeld.

Het eerste huis van de klanten werd gebouwd in een kubistische moderne stijl. Hoewel ze met hun twee kinderen graag in dit huis leefden, besloten ze voor een twee keer te bouwen. Aangezien hun eerste huis aan een drukke straat was gebouwd, begonnen ze te dromen van een rustige omgeving. Nadat ze een mooi bouwperceel hadden gevonden in een bos naast de Goorbosbeek die uitmondt in de Nete, kreeg dmvA de opdracht om hun nieuwe woning te bouwen. De opdrachtgevers wilden een open en ruim huis met veel daglicht, doch privacy, waar ze in een gezellige sfeer konden ontspannen na een drukke dag.

dmvA maakte eerst een analyse van de bouwkavel. De belangrijkste karakteristieken waren de ongunstige oriëntatie (de straat is zuidgeoriënteerd), de dijk langs de Goorbosbeek op de kavel en de stedenbouwkundige voorschriften (nl. de verplichting om met schuine daken te bouwen). De uitdaging voor dmvA was duidelijk: Hoe bouw je op een respectvolle manier voor natuur en omgeving een woning op een ongunstige georiënteerde site in een mooie bosrijke omgeving vlak naast een dijk?

Wegens privacy redenen, de oriëntatie van de straat en de hoogte van de dijk, plaatste dmvA de woonruimtes op de bovenverdieping, onder het schilddak. De ingang, de privé kantoorruimte, de garage, de slaapkamers en de badkamers zijn op de gelijkvloers geplaatst. Een monumentale witte tap leidt naar de ruime lichtrijke woonkamer met open keuken, georganiseerd rond een wit volume met een berging. Grote ramen geven zich op de groene omgeving en geven karakter aan de loft-achtige woonkamer. Een draaiende trap leidt naar de twee verdieping met een polyvalente ruimte, gelegen naast een impressionant dakterras. Het gebruik van witgelakt zink voor het dak en de muren benadrukt het huis als een icoon in de natuur.

Zwevend wonen in de natuur

In een groene doodlopende straat te Sint-Katelijne-Waver woonde de bouwheer oorspronkelijk in House VMVK I, een eerder gerealiseerd project van dmvA. Deze woning is eerder een archetypische monoliet met een gesloten gevoel. Na 10 jaar snakte de bouwheer ernaar om meer in connectie met de natuur te leven. Bij toeval konden ze aan de overkant van de straat een villa met een grote levendige tuin kopen. De witte villa uit de jaren ’60 voldeed niet meer aan de hedendaagse eisen op gebied van comfort en had weinig contact met het omliggende park.

De bouwheer kocht ze met de bedoeling de villa te verbouwen waarbij maximaal werd ingezet op de beleving van de omliggende natuur.

Net buiten de ring van Mechelen, ten noordoosten van het stadscentrum, ligt een modernistische eengezinswoning uit de jaren ’50, ontworpen door de Belgische architect Lucien Engels (1928–2016).

Na de oorlog breidde de stad Antwerpen zich uit in de vorm van tuinwijken met bakstenen woningen, typerend voor die tijd. Dit project maakt deel uit van een nieuwe kleine verkaveling, gelegen in het midden van een met bomen omzoomde straat in zo’n tuinwijk te Mortsel.